11 najlepszych seriali animowanych dla dorosłych

Kiedyś filmy i seriale animowane były przeznaczone dla całych rodzin. Dzisiaj jest zupełnie inaczej. Twórcy bez skrępowania tworzą animacje pełne czarnego humoru, patologii, wulgaryzmów, polityki i seksu. Poniżej znajdziecie 11 seriali animowanych, których raczej nie pokazalibyście swoim dzieciom.

Simpsonowie (The Simpsons)

Simpsonowie to na pozór przeciętna, współczesna rodzina mieszkająca na przedmieściach amerykańskiego miasteczka Springfield. Tworzy ją 5 nietuzinkowych osób, a każdej można by poświęcić osobny akapit tego tekstu. Homer to ojciec, głowa rodziny, pracuje w elektrowni atomowej jako kontroler bezpieczeństwa i przez większość czasu śpi. Marge to gospodyni, kochająca i troskliwa matka – każdego dnia sprząta, gotuje, zajmuje się dziećmi, standard. Bart – najstarszy z rodzeństwa – uczęszcza do czwartek klasy podstawówki i ma talent do ładowania się w kłopoty. Lisa to bystra 8-latka, najmądrzejsza w rodzinie. No i jest jeszcze Maggie, która nie robi praktycznie nic poza ssaniem smoczka. Wbrew pozorom, Simpsonowie to rodzinka, z którą bardzo łatwo można się utożsamiać. Serial gości na ekranach telewizorów od 1989 r.

Futurama

„Futurama” to rewelacyjny animowany serial science fiction, którego głównym bohaterem jest Philip Fry, niezbyt rozgarnięty dostawca pizzy, którego życie zmierza donikąd. 31 grudnia 1999 r. rzuca go dziewczyna, kradną mu ukochany rower, a ponadto musi dostarczyć pizzę w Sylwestra, a zamówienie okazuje się telefonicznym żartem. Bohater trafia do Centrum Kriogenicznego, gdzie siada na krześle i… przypadkowo hibernuje się na 1000 lat! W przyszłości dostaje drugą szansę i postanawia zrobić coś ze swoim życiem. Fry rozpoczyna pracę w firmie Planet Express Corporation, która dostarcza paczki do pięciu części galaktyki. Zyskuje wielu przyjaciół, z robotem ze słabością do alkoholu i kradzieży na czele. Serial emitowano z przerwami w latach 1999-2013.

Miasteczko South Park (South Park)

„South Park” to prawdopodobnie najbardziej kontrowersyjny, obrazoburczy i niecenzuralny serial animowany wszech czasów. Serial przedstawia losy Stana, Kyle’a, Erica i Kenny’ego, czwórki 8-latków z South Park w stanie Kolorado. Bohaterowie wraz z przyjaciółmi i rodziną każdego dnia przeżywają niezwykłe, absurdalne przygody, stopniowo uczące ich dorosłości. Serial jest doskonałą satyrą naszych czasów – wyśmiewa i komentuje sprawy bieżące, ale jednocześnie też jest wyjątkowo dosadny. Jest znany z tego, że nie ma szacunku dla świętości i autorytetów, co dla niektórych widzów może być barierą nie do przebrnięcia. Treya Parka i Matta Stone’a (twórców serialu) szpiegowali scjentolodzy, grozili im też terroryści. Warto jednak podkreślić, że każdy – nawet najbardziej niedorzeczny odcinek – zmierza do jakiegoś morału i puenty, którą wychwycą tylko osoby odpowiednio dojrzałe.

Beavis i Butt-head

Legendarny serial MTV opowiadający losy dwóch nastolatków, którzy większość wolnego czasu spędzają na prowadzeniu niezbyt wyszukanych rozmów o dziewczynach, komentowaniu teledysków i oglądaniu MTV. Jeden z nich jest fanem AC/DC, drugi zespołu Metallica. Chłopcy nie mają zbyt wysokiego IQ, z braku pomysłu na życie robią same idiotyczne rzeczy. Serial od początku był przygotowany jako propozycja dla dorosłych widzów, choć oczywiście był chętnie oglądany także przez młodszych. Powszechnie panowało przekonanie, że Beavis i Butt-head propagowali złe wzorce zachowań wśród młodzieży. Serial emitowano w latach 1993-2011. Nigdy nie należałem do jego fanów.

Pora na przygodę! (Adventure Time with Finn and Jake)

„Pora na przygodę!” to serial niezwykły. Produkcja jest przeznaczona dla najmłodszych, nie ma w niej wulgaryzmów, za mocno wyeksponowanej przemocy i nagości. Jest za to doskonały i inteligentny pomysł na historię i niebanalne perypetie chłopca Finna i jego psa Jake’a. Przygody tej dwójki są tak surrealistyczne i ambiwalentne, że spodobają się i najmłodszym (bo abstrakcyjne) i starszym (bo inteligentne) widzom. Zaletą serialu wyprodukowanego przez Cartoon Network są naprawdę ciekawe, niegłupie historie i spora doza pozytywnej energii bijącej ze Srebrnego Ekranu. Jeden z moich ulubionych, szczerze polecam!

Głowa rodziny (Family Guy)

Kolejny inteligentny serial dla dorosłych, który jest emitowany od 1999 r. do dziś. „Głowa rodziny” opowiada historię Petera Griffina i jego nieprzeciętnej rodzinki pochodzącej z klasy średniej, składającej się z żony Lois, 16-letniej Meg, 13-letniego Chrisa i rocznego Steviego, który całymi dniami snuje plan zawładnięcia i zniszczenia świata. Jak w każdej szablonowej rodzinie, także tu nie mogło zabraknąć psa Briana, który potrafi mówić ludzkim głosem. To jego komentarze wydają się najlepiej oddawać przekaz serialu. Serial „Głowa rodziny” jest znany z surowego poczucia humoru i podejmowania tematów przeznaczonych „tylko dla dorosłych”. Oczywiście, występują tu żarty z religii, przemocy domowej czy seksualnej, ale nie w tak dużej ilości, jak choćby w „Miasteczku South Park”.

Archer

„Archer” to serial, który jest parodią serii o przygodach Jamesa Bonda i filmów szpiegowskich z lat 60. ubiegłego wieku. Serial przedstawia losy Sterlinga Archera, pracownika Tajnej Agencji Wywiadowczej (ISIS), który jest szarmancki i uprzejmy, a jednocześnie próżny i nadmiernie pewny siebie. Archer jest synem szefowej Agencji, przez co ma mało męski pseudonim – „Księżna”. Poza byciem szpiegiem w życiu niewiele mu wychodzi. W serialu nie brakuje nieprzyzwoitego i zarazem absurdalnego humoru, komentarzy dotyczących polityki i współczesnych napięć społecznych. Wszyscy bohaterowie serialu są nietuzinkowi: szefowa Agencji – Malory – jest alkoholiczką, jedna z agentek ISIS – Lana Kane – to była dziewczyna Archera uzależniona od filmów dla dorosłych. Jest jeszcze nieprzeciętny Woodhouse, lokaj Archera. Serial stylistycznie może kojarzyć się z serią gier „Borderlands”, choć nie jest aż tak przerysowany.

Przerysowani (Drawn Together)

Serial „Przerysowani” nie jest reality show, ale czymś podobnym do „Big Brothera”, w którym spotyka się 8 uczestników, każdy będący parodią jakiejś znanej postaci z kreskówki lub gry komputerowej. Księżniczka Klara jest parodią księżniczek Disneya, Ling-Ling to potworek będący parodią Pikachu z Pokemonów, Toot jest parodią Betty Boop, Wooldoor Sockbat to karykatura SpongeBoba, Kapitan Bohater to komediowa wersja Supermana, Foxxy Love to parodia Vallerie z kreskówki „Jossie and the Pussicats”, Xandir to gejowski odpowiednik Zeldy z gry komputerowe, a Spanky Ham to świnia ze stron pornograficznych. W serialu jest pełno rasizmu, obrazy uczuć religijnych, wątków seksualnych (w różnych konfiguracjach) i tematyki uznawanej za społecznie „trudną”. Serial emitowano w latach 2004-2007.

Metalocalypse

„Metalocalypse” to świeża i pomysłowa historia o norwesko-amerykańskim zespole deathmetalowym Deathklok, który ma własne minipaństwo, a jego fani masowo giną na koncertach. Autorem serialu jest Brendon Small, a głosów użyczyli w nim tacy artyści jak King Diamond, Micael Amott oraz dwaj członkowie Metalliki, Kirk Hammett i James Hetfield. Serial emitowany jest od 2006 r., a każdy odcinek jest naładowany aluzjami do prawdziwych zespołów, muzyków i wytwórni, wszystko polane obfitymi dawkami czarnego humoru. Serial „Metalocalypse” zyskał światową sławę, a jest obecnie emitowany na Cartoon Network.

Robot Chicken

„Robot Chicken” to amerykański serial animowany, wykonany w technice poklatkowej, wykorzystujący zabawki, lalki, plastelinę i inne przedmioty. „Robot Chicken” został stworzony przez Setha Greena i Matthewa Senreicha. Serial składa się z krótkich scenek, które parodiują współczesną popkulturę – każdy odcinek opowiada inną historię, np. dzień z życia Transformerów czy przygody Świętego Mikołaja. Mocnymi stronami serialu jest gęsty humor i luźne potraktowanie tematów tabu. Najlepiej z „Robot Chicken” będą bawiły się osoby dobrze zaznajomione ze współczesną popkulturą. Seria doczekała się nawet kilku filmów parodiujących pierwszy, drugi i trzeci epizod „Gwiezdnych wojen”. Emitowany nieprzerwanie od 2005 r.

The Boondocks

Serial „The Boondocks” przedstawia historię Roberta Freemana, który samotnie wychowuje dwóch wnuków. Pewnego dnia Robert dochodzi do wniosku, że Chicago jest zbyt niebezpieczne i cała trójka przeprowadza się do spokojnego miasteczka Woodcrest w stanie Meryland, zamieszkanego w większości przez białych. Wnukowie Freemana nie są natomiast zwykłymi dziećmi: 8-letni Riley jest miłośnikiem gangsta rapu, a 10-letni Huey czarnym radykałem, który uwielbia teorie spiskowe. Serial porusza ważne tematy społeczne, jak odmienne style życia, różne kultury, stereotypy oraz oczywiście rasizm. „The Boondocks” zasłynął ze swoich wyszukanych rasistowskich obelg i przekleństw.